Et maintenant?
Blijf op de hoogte en volg Naomi
19 Januari 2014 | Frankrijk, La Rochelle
Wat leuk dat je op dit moment mijn reisverslag aan het lezen bent! Ik zal mijn best doen om er een leuk verhaal van te maken en er af en toe een nieuw verslag aan toe te voegen.
Nadat vrijdag iedereen vertrokken was na de afscheidsborrel en we de spullen aan het opruimen waren, begon ik echt te beseffen dat het niet lang meer ging duren. Het klinkt gek om dat te zeggen maar ik weet al een hele tijd dat ik zou vertrekken. En elke keer is er wel weer iets wat tussendoor komt. "Oh eerst komt kerst nog, nog een leuke kerstvakantie voor de boeg, oud en nieuw...." Ik keek er al zo lang naar uit / tegen op dat het ook wel mocht beginnen.
Na een lang en moeilijk afscheid thuis van mama en Jouk ben ik met papa en Pim naar Parijs gereden. Het laatste stuk van de Belgische grens naar Gare Montparnasse midden door Parijs heb ik zelf gereden. De een na de andere bezienswaardigheid gingen we voorbij, onwijs gaaf!
Het treinstation was in zicht en met mijn (zware) koffers liepen we richting het goede spoor. Gaan? Ja gaan..... Dikke kus, dikke knuffel en dikke dikke tranen... de trein in, nog even een laatste keer kijken en zwaaien en op zoek naar blikken die zeiden dat het goed zou komen... de trein kwam in beweging en papa en Pim verdwenen uit het zicht.
De treinreis verliep goed en na een uur of 3 kwam ik aan in La Rochelle. Geen liften...dus met mijn zware koffers van de trap af en weer op. Vol spanning liep ik naar de uitgang, nieuwsgierig naar wie er op me zou wachten. Tot dat ik na 15 minuten nog steeds niemand had gezien (ja ik ken het bekende fenomeen 'fransen zijn altijd te laat') kreeg ik het toch wel even warm. Gelukkig, na een half uur........kwam mijn buddy aanlopen.
Koffers in de auto en richting de résidence.
De kamer zag er mooi uit, een eigen keukentje en badkamer en een mooie kamer. Pauline vertrok en daar bleef ik dan alleen achter, in een wildvreemde stad en niemand die ik kende....
Koffer uitgepakt, gezellig gemaakt en boodschappen gedaan en zonder dekbed&kussen (want die zoudener zijn............) in een diepe slaap gevallen.
Vandaag (19/01) ben ik de stad gaan verkennen. Ik ben in een bus gestapt en zag wel waar ik zou uitkomen. In het centrum! Ik ben langs l'office de tourisme gelopen en heb van alles meekregen. Op een terrasje ben ik alles eens goed gaan bekijken. Daarna heb ik 2 uur rondgelopen en heb ik een van de 3 torens bekommen om te oriënteren waar ik was.
Het is een super plek aan de zee, een mooi klein stadje met ongeveer 76.000 inwoners en ik weet zeker dat ik me hier wel ga vermaken.
Ik ga zo de Mac Donalds verlaten (want ik heb nog geen internet) en richting mijn kamer. Morgen weer een dag en gaan we weer verder met regelen.
Foto's volgen.....
Bisous, Naomi
Nadat vrijdag iedereen vertrokken was na de afscheidsborrel en we de spullen aan het opruimen waren, begon ik echt te beseffen dat het niet lang meer ging duren. Het klinkt gek om dat te zeggen maar ik weet al een hele tijd dat ik zou vertrekken. En elke keer is er wel weer iets wat tussendoor komt. "Oh eerst komt kerst nog, nog een leuke kerstvakantie voor de boeg, oud en nieuw...." Ik keek er al zo lang naar uit / tegen op dat het ook wel mocht beginnen.
Na een lang en moeilijk afscheid thuis van mama en Jouk ben ik met papa en Pim naar Parijs gereden. Het laatste stuk van de Belgische grens naar Gare Montparnasse midden door Parijs heb ik zelf gereden. De een na de andere bezienswaardigheid gingen we voorbij, onwijs gaaf!
Het treinstation was in zicht en met mijn (zware) koffers liepen we richting het goede spoor. Gaan? Ja gaan..... Dikke kus, dikke knuffel en dikke dikke tranen... de trein in, nog even een laatste keer kijken en zwaaien en op zoek naar blikken die zeiden dat het goed zou komen... de trein kwam in beweging en papa en Pim verdwenen uit het zicht.
De treinreis verliep goed en na een uur of 3 kwam ik aan in La Rochelle. Geen liften...dus met mijn zware koffers van de trap af en weer op. Vol spanning liep ik naar de uitgang, nieuwsgierig naar wie er op me zou wachten. Tot dat ik na 15 minuten nog steeds niemand had gezien (ja ik ken het bekende fenomeen 'fransen zijn altijd te laat') kreeg ik het toch wel even warm. Gelukkig, na een half uur........kwam mijn buddy aanlopen.
Koffers in de auto en richting de résidence.
De kamer zag er mooi uit, een eigen keukentje en badkamer en een mooie kamer. Pauline vertrok en daar bleef ik dan alleen achter, in een wildvreemde stad en niemand die ik kende....
Koffer uitgepakt, gezellig gemaakt en boodschappen gedaan en zonder dekbed&kussen (want die zoudener zijn............) in een diepe slaap gevallen.
Vandaag (19/01) ben ik de stad gaan verkennen. Ik ben in een bus gestapt en zag wel waar ik zou uitkomen. In het centrum! Ik ben langs l'office de tourisme gelopen en heb van alles meekregen. Op een terrasje ben ik alles eens goed gaan bekijken. Daarna heb ik 2 uur rondgelopen en heb ik een van de 3 torens bekommen om te oriënteren waar ik was.
Het is een super plek aan de zee, een mooi klein stadje met ongeveer 76.000 inwoners en ik weet zeker dat ik me hier wel ga vermaken.
Ik ga zo de Mac Donalds verlaten (want ik heb nog geen internet) en richting mijn kamer. Morgen weer een dag en gaan we weer verder met regelen.
Foto's volgen.....
Bisous, Naomi
-
19 Januari 2014 - 22:15
Pim:
Heel leuk stukje heb je geschreven schat!!!
-
19 Januari 2014 - 22:45
Marloes:
Wat super leuk om je eerste verslag te lezen!
Je bent een kanjer!
X -
20 Januari 2014 - 10:12
Dianne:
Hey Naomi!
Heel veel plezier je zult genoeg dingen gaan beleven.
lekker van genieten!
liefs
Dianne -
20 Januari 2014 - 11:21
Nina:
Naomibomie!
Wat ben je toch een knapperd dat je dit allemaal helemaal zelf onderneemt! Ik ben supertrots op je! Ik ben benieuwd wat je allemaal gaat meemaken en hoe je school bevalt. En ik hoop dat je de komende dagen een paar contacten opdoet waardoor je je lekker op je gemak gaat voelen.
Ik kijk alweer uit naar je volgende berichtje!
xxxxxx en een dikke knuf
Nina -
20 Januari 2014 - 12:20
Stefan:
Top Naomi! Ja, afscheid nemen en stappen in een nieuw avontuur is best even pittig. Maar ik weet zeker dat het een mooie periode wordt. -
20 Januari 2014 - 12:30
Wineke:
Je hebt een prachtig verhaal geschreven en hoop dat het vervolg steeds mooier wordt.
Kus mama -
20 Januari 2014 - 12:30
Koos:
Zo kan ik je mooi volgen ...
Leuk om te lezen
Succes daar
Bon courage
Salu
Koos -
20 Januari 2014 - 13:06
Ina Hoogerkamp:
Top! Fijn om te lezen dat het goed met je gaat. Ga zeker ook volgen op je blog. Dikke knuffel Ina -
20 Januari 2014 - 13:17
Marja:
Moeilijk hè dat afscheid nemen!
Fijn dat je kamer leuk is.
Hoop dat je ondertussen met kussen en dekbed kan slapen.
Succes met alles ontdekken, leuk om je zo te volgen
Lfs Marja -
20 Januari 2014 - 16:56
Papa:
Dag lieverd,
Wat een leuk verslag. Eigenlijk wist ik natuurlijk alles al, maar als je het zo nog eens leest, gaat het nog meer leven. (ook omdat je je gevoel zo mooi weergeeft). Ik hoop dat je hiermee doorgaat!! (en later ook nog met foto's hoop ik)
Bisou papa!
-
21 Januari 2014 - 09:38
Elleke:
Hey Naomi,
Leuk om te lezen! Hoop dat je de komende tijd je plekje daar vindt een een leuke en leerzame tijd tegemoet gaat. Veel succes en plezier.
Liefs Elleke -
22 Januari 2014 - 09:35
Janine:
Ha Naomi, de kop is eraf! Wat fijn dat je zo nu en dan belevenissen deelt. Mooi geschreven hoor, we zien alles voor ons! Warme groet van ons! Janine -
22 Januari 2014 - 21:47
Thea:
Gaaaaaf geniet ervan, klinkt goed -
24 Januari 2014 - 12:31
Folkert En Ina:
Naomi, je bent er nu echt! Gun jezelf de tijd om te 'landen'. Komt goed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
