"Bonjour et bienvenue"

"Mesdames, messieurs bonjour, bienvenue à bord de notre train à la destination de la rochelle"

Hé die kwam me bekend voor, precies twee geleden weken heb ik deze ook gehoord. Toen, op dat moment was het veel lastiger. Ik wist totaal niet wat me te wachten stond en waar ik terecht zou komen. Nu voelt het al meer als thuiskomen. Ik weet dat er geen lift is op station La Rochelle, ik weet welke bus ik moet nemen en dat ik vanavond in m'n heeeerlijke -kraak-bed op mijn gezellige kamertje slaap. Een hoop minder zorgen kan ik vertellen!

Ik schrijf mijn verhaal nu met een heerlijk ondergaande zon, in een ontzettend snelle trein van Parijs naar la Rochelle. Samen met Pim ben ik 3 dagen in Parijs geweest. Een week vakantie was toch wel veel en ik was heel blij toen Pim mij opbelde met de verrassing dat hij een ticket had gevonden. Ik had ook snel een ticket geboekt en woensdag vertrok ik richting Gare Montparnasse, waar ik dus 2 weken door papa en pim ben uitgezwaaid. Omdat Pim aan de andere kant van Parijs aankwam, op Gare du Nord en mijn trein dik 3uur eerder aankwam, ben ik naar het hotel gegaan om mijn zware koffer te brengen en terug naar Gare du Nord om Pim op te halen. Liep ik daar opeens midden in Parijs, helemaal alleen. Natuurlijk wist ik dat Parijs groot is, maar toen ik helemaal alleen door de kleine donkere straten liep, voelde ik me toch wel het kleine meisje uit Steenderen. Boekje onder mijn arm, rugzak op, richting Pim.

Eenmaal aangekomen op het station mama gebeld, ("Ja mam, natuurlijk doe ik voorzichtig") en een heerlijke dure Cappuccino gedronken. 21h11..., 21h15..., 21h23..., ah spoor 11..., 21h28..., 21h38..... de trein!!! Ook al was het niet zo lang geleden, wat was het fijn om Pim weer te zien! Onderweg naar het hotel natuurlijk al mijn verhalen verteld.
De dagen die volgde nog meer verhalen van mij en Pim (zijn nieuwe werk, nieuwe huis en de hoe hij de 2 weken had beleefd) op wel erg bijzondere plekken. We hebben alle highlights gezien, vanaf boven op de Eiffeltoren tot aan le tour de Montparnasse, de Sacre Coeur en les Champs Elysées. Alles was even geweldig! Oh nee... een ding niet. Wat vervelend zo'n vraag tussendoor of je ook anglais/english spreekt.... NON, DEGAGE!!! Dan zakt de moed een beetje in je schoenen... maaaar; nog dik 4 maanden om nóg beter frans te spreken.

Na het lange afscheid van Pim richting mijn eigen station en nu met gemengde gevoelens in de trein. De gemengde gevoelens zijn vooral vanwege dat ik nog steeeeds mijn rooster niet weet. Nu snap ik dat je denkt; "Naomi waarom heb je dat nog niet geregeld?!" maar eerlijk, dit komt niet door mij. Ik heb al wel 15 keer gebeld, ben al 25 keer bij 4 verschillende personen geweest en niemand weet het precies. Ik weet alleen dat ik maandag om 08.00 bij monsieur Debas moet zijn en die gaat met mij mee naar de klas waar ik in kom. Ik weet niet precies waarom het allemaal zo lang duurt en zo moeilijk is, maar ik krijg het idee dat wat ik doe niet helemaal een gewone weg is van een buitenlandse student. Ik heb trouwens al wel cours de fle gehad (franse les voor buitenlandse studenten). Ontzettend leuk! Ik zit met 8 verschillende nationaliteiten (vd 15 studenten). Veel Chinezen, Koreanen, een aantal Amerikanen, mensen uit Nieuw-Zeeland, Engeland, een Zweeds meisje, een meisje uit Brazilië en ik uit het kleine koude krappe Nederland, geweldig!! Natuurlijk moest iedereen zich even voorstellen en vertellen wat ons bracht om in la Rochelle te zijn. De meesten zijn er om een 2e of 3e taal te spreken vanwege hun opleiding (vaak toerisme). Toen ik aan de beurt was en vertelde dat ik leraar frans wil worden au collège voor leerlingen van 12 tot 16 jaar ging er een zachte 'aahhh' door de klas. Wat bleek, ik was de enige futur professeur de français, dus ik had wel iets bijzonders. Ik heb drie keer 2.5 uur les per week en de lessen worden gegeven door een heel leuke mannelijke docent. Er is veel humor en interactie tijdens de lessen en dat vind dat maakt de lessen leuk.

We zullen zien wat de dag van morgen en de dagen erna me brengen. Ik zal jullie op de hoogte houden qua leeftijden, roosters en ervaringen. De zon is onder en ik kan tijdens het schrijven bijna niet meer naar buiten kijken, dus ik doe mijn ogen ook even dicht (zoals iedereen hier om me heen).

A bientôt!
Naomi
xxxxxx

Ps. Ontzettend bedankt voor alle leuke kaartjes, mijn muur wordt steeds vrolijker met al die kleuren ♡♥