Bonne nuit! 1..2..3.. compter des petits moutons
Blijf op de hoogte en volg Naomi
14 Februari 2014 | Frankrijk, La Rochelle
Ken je dat gevoel? Dat je op tijd wil gaan slapen maar na een hele tijd nog steeds wakker ligt? Dat gevoel kende ik ook, maar nu voelt het anders. Ik lig niet wakker vanwege zorgen, maar om geluk. Wat klinkt dat gek... wakker van blijdschap, vanwege alles wat je opeens toekomt. Het gevoel dat je alles hebt en even alles aankunt.
Dat heb ik nu. Het voelt zo ontzettend fijn. Alsof je één van de gouden medaille winnaars bent van de #OS'14. Bijna alles gaat uitstekend. Ik heb de afgelopen weken een geweldige stage gehad en ik heb heel aardige mensen om me heen. Ik ben fanatiek aan het hardlopen en Frans praten gaat steeds beter. Ondertussen mis ik natuurlijk iedereen, maar ik ben niet eenzaam. Ik ga morgen weer uit, ik mag elke week een nieuw cadeautje (van de lieve oppaskinderen Lonneke, Evert, Jan, Silke, Lisa en Diede) uitpakken (elke week een cadeautje) en ik voel me ultiem gelukkig wanneer er weer een nieuwe kaart binnen is gekomen. Te gek!
Van de week was het wel heel bijzonder. Ik opende mijn brievenbus en zag een kaartje liggen. Meestal probeer ik n.a.v. het handschrift raden van wie de kaart is, maar nu was het getypt. Ik was ontzettend nieuwsgierig en ik opende kaart. Ik stond versteld, Mandy Berends, een oud-Baudartius klasgenootje van een paar jaar geleden had me een kaartje gestuurd. Dankjewel Man, super attent!
Ik sprak gisteren met papa en mama en zij vroegen aan mij wanneer ik weer een stukje op mijn blog zou gaan schrijven. Ik heb de hele week bedacht; 'ik wil nog een stukje schrijven' maar elke dag kwam het er niet van. Elke dag maakte ik weer wat mee en was er weer meer om over te schrijven. Ik wist gewoon niet waar ik moest beginnen.
Alors, de vorige keer was ik gestopt bij het feit dat ik niet wist wat ik ging doen. Na een aantal telefoontjes werd het me duidelijk dat ik maandag op La Genette moest zijn, de basisschool waar ik 2 weken stage zou gaan lopen. Dus maandagochtend (03/02) vertrok ik met de bus richting de school, zonder kennismakingsgesprek, zonder te weten wat ik mee moest nemen of hoe laat ik er überhaupt moest zijn. Door een typisch Frans straatje liep ik richting de school. Ik kwam op tijd aan, en de vrouw waar ik die weken stage zou bij gaan lopen vond het prima dat ik er was en zij dat ik achter in de klas kon gaan zitten. Ik kwam in een CE1 klas, groep 4/5, met kinderen van ongeveer 7/8 jaar.
Oke.... zat ik daar opeens. Een klas met nog een krijtbord, geen tv's, beamers, digiborden of tablets. Wat een verschil met Nederland.
De les begon met een dagopening, het vertellen van de datum, de weersverwachting en het wensen van een fijne dag in 7 verschillende talen. Nu ik in de klas was, kwam er nog een taal bij, want ik werd gevraagd om in het Nederlands 'goedendag' te zeggen.
Toen de pauze begon, begreep ik dat Franse scholen echt verschillen. Leraren zijn streng, serieus en je bent op school om wat te leren, niet om grapjes te maken.
Aan het eind van de dag werd gevraagd of ik voor de volgende week 3x een uur les wilde geven over Nederland en natuurlijk zei ik meteen ja!
De week verliep super, de kinderen leer je steeds beter kennen en het Franse schoolsysteem wordt langzamerhand duidelijker.
Maandag en dinsdag heb ik de lessen gegeven over Nederland. Vanuit Nederland leren we op de lerarenopleiding een interactieve les te geven. Een les waar leerlingen bezig zijn, in plaats van dat de leraar zelf aan het praten is. Een uitdaging in Frankrijk, omdat dit eigenlijk niet wordt gedaan. Ik begon mijn les met:
"Zo, ik wil graag gaan beginnen. Ruim je boeken op, je hebt niets nodig. Je zult nu vast denken 'wat zegt zij nou?' maar dat maakt niet uit, want jullie begrijpen het toch niet". Meteen was de klas een en al oor en kon ik een klein stukje uitleg geven over dijken, typisch Nederlandse dingen (molens, sinterklaas en schaatsen), heb verteld over Nederlands eten en natuurlijk heb ik een aantal Nederlandse woorden geleerd. Wauw! Wat ontzettend leuk en wat een ervaring weer om dit te mogen doen.
Morgen is de stage afgelopen en moet ik een verslag maken naar aanleiding van wat ik allemaal heb meegemaakt. Het waren in ieder geval twee ontzettend leuke weken waar ik over kan schrijven. Volgende week begin ik met de echte opleiding waar ik met allemaal Franse studenten zit. Na de lessen moet in mei examens maken van de verschillende vakken, best moeilijk en spannend dus.
Verder ben ik uit geweest met een aantal buitenlandse 'erasmus'studenten en morgen ga ik weer. De stap om afgelopen dinsdag te gaan was wel aardig groot. Je leert jezelf goed kennen in zo'n periode en ik ben er nu wel achter dat ik ook een heel rustige en timide kant heb en dat ik niet iemand ben die zomaar op iemand afstapt.
Ik werd gevraagd of ik naar een quizavond kwam in een typisch Engelse pub. Toen ik aan Pauline (mijn buddy) vroeg wie er nog meer kwamen zij ze dat natuurlijk iedereen kwam (de vorige keer dat ze dat had gezegd was er niemand gegaan). Ga ik wel, ga ik niet? Als ik niet ga, en iedereen is er... dan wordt de volgende keer alleen nog maar lastiger. Ga ik wel en er is dus niemand.... ben ik alleen... Wat voelde ik me rot, toen ik alleen richting de Pub liep. Toen ik binnen kwam en niemand zag zitten, wilde ik me het liefst omdraaien en weer terug naar mijn kamer, maar ik ben verder gelopen en om de hoek zaten alle mensen die ik ook kende! En het werd een geweldige avond!!!
Verder gaat alles prima en geniet ik van alles wat me overkomt. Ik vind het heel leuk om tijdens het hardlopen alle straatjes te verkennen en op een terrasje te gaan zitten en met iedereen te praten. Het weer is vre-se-lijk, maar ik hoop dat het beter wordt (foto's volgen als ik in juni aan het strand lig ;) )
Al vind ik dit 'because I'm happy' gevoel heerlijk en kan ik nog een aantal uur zo blijven liggen, ik heb morgen mijn laatste stagedag en wil fit zijn. Daarom doe ik mijn ogen nu toch even dicht en probeer ik ondanks al mijn gevoelens die door mijn hele lichaam sjeezen in slaap te vallen.
A plus tard!
Naomi xxx
Dat heb ik nu. Het voelt zo ontzettend fijn. Alsof je één van de gouden medaille winnaars bent van de #OS'14. Bijna alles gaat uitstekend. Ik heb de afgelopen weken een geweldige stage gehad en ik heb heel aardige mensen om me heen. Ik ben fanatiek aan het hardlopen en Frans praten gaat steeds beter. Ondertussen mis ik natuurlijk iedereen, maar ik ben niet eenzaam. Ik ga morgen weer uit, ik mag elke week een nieuw cadeautje (van de lieve oppaskinderen Lonneke, Evert, Jan, Silke, Lisa en Diede) uitpakken (elke week een cadeautje) en ik voel me ultiem gelukkig wanneer er weer een nieuwe kaart binnen is gekomen. Te gek!
Van de week was het wel heel bijzonder. Ik opende mijn brievenbus en zag een kaartje liggen. Meestal probeer ik n.a.v. het handschrift raden van wie de kaart is, maar nu was het getypt. Ik was ontzettend nieuwsgierig en ik opende kaart. Ik stond versteld, Mandy Berends, een oud-Baudartius klasgenootje van een paar jaar geleden had me een kaartje gestuurd. Dankjewel Man, super attent!
Ik sprak gisteren met papa en mama en zij vroegen aan mij wanneer ik weer een stukje op mijn blog zou gaan schrijven. Ik heb de hele week bedacht; 'ik wil nog een stukje schrijven' maar elke dag kwam het er niet van. Elke dag maakte ik weer wat mee en was er weer meer om over te schrijven. Ik wist gewoon niet waar ik moest beginnen.
Alors, de vorige keer was ik gestopt bij het feit dat ik niet wist wat ik ging doen. Na een aantal telefoontjes werd het me duidelijk dat ik maandag op La Genette moest zijn, de basisschool waar ik 2 weken stage zou gaan lopen. Dus maandagochtend (03/02) vertrok ik met de bus richting de school, zonder kennismakingsgesprek, zonder te weten wat ik mee moest nemen of hoe laat ik er überhaupt moest zijn. Door een typisch Frans straatje liep ik richting de school. Ik kwam op tijd aan, en de vrouw waar ik die weken stage zou bij gaan lopen vond het prima dat ik er was en zij dat ik achter in de klas kon gaan zitten. Ik kwam in een CE1 klas, groep 4/5, met kinderen van ongeveer 7/8 jaar.
Oke.... zat ik daar opeens. Een klas met nog een krijtbord, geen tv's, beamers, digiborden of tablets. Wat een verschil met Nederland.
De les begon met een dagopening, het vertellen van de datum, de weersverwachting en het wensen van een fijne dag in 7 verschillende talen. Nu ik in de klas was, kwam er nog een taal bij, want ik werd gevraagd om in het Nederlands 'goedendag' te zeggen.
Toen de pauze begon, begreep ik dat Franse scholen echt verschillen. Leraren zijn streng, serieus en je bent op school om wat te leren, niet om grapjes te maken.
Aan het eind van de dag werd gevraagd of ik voor de volgende week 3x een uur les wilde geven over Nederland en natuurlijk zei ik meteen ja!
De week verliep super, de kinderen leer je steeds beter kennen en het Franse schoolsysteem wordt langzamerhand duidelijker.
Maandag en dinsdag heb ik de lessen gegeven over Nederland. Vanuit Nederland leren we op de lerarenopleiding een interactieve les te geven. Een les waar leerlingen bezig zijn, in plaats van dat de leraar zelf aan het praten is. Een uitdaging in Frankrijk, omdat dit eigenlijk niet wordt gedaan. Ik begon mijn les met:
"Zo, ik wil graag gaan beginnen. Ruim je boeken op, je hebt niets nodig. Je zult nu vast denken 'wat zegt zij nou?' maar dat maakt niet uit, want jullie begrijpen het toch niet". Meteen was de klas een en al oor en kon ik een klein stukje uitleg geven over dijken, typisch Nederlandse dingen (molens, sinterklaas en schaatsen), heb verteld over Nederlands eten en natuurlijk heb ik een aantal Nederlandse woorden geleerd. Wauw! Wat ontzettend leuk en wat een ervaring weer om dit te mogen doen.
Morgen is de stage afgelopen en moet ik een verslag maken naar aanleiding van wat ik allemaal heb meegemaakt. Het waren in ieder geval twee ontzettend leuke weken waar ik over kan schrijven. Volgende week begin ik met de echte opleiding waar ik met allemaal Franse studenten zit. Na de lessen moet in mei examens maken van de verschillende vakken, best moeilijk en spannend dus.
Verder ben ik uit geweest met een aantal buitenlandse 'erasmus'studenten en morgen ga ik weer. De stap om afgelopen dinsdag te gaan was wel aardig groot. Je leert jezelf goed kennen in zo'n periode en ik ben er nu wel achter dat ik ook een heel rustige en timide kant heb en dat ik niet iemand ben die zomaar op iemand afstapt.
Ik werd gevraagd of ik naar een quizavond kwam in een typisch Engelse pub. Toen ik aan Pauline (mijn buddy) vroeg wie er nog meer kwamen zij ze dat natuurlijk iedereen kwam (de vorige keer dat ze dat had gezegd was er niemand gegaan). Ga ik wel, ga ik niet? Als ik niet ga, en iedereen is er... dan wordt de volgende keer alleen nog maar lastiger. Ga ik wel en er is dus niemand.... ben ik alleen... Wat voelde ik me rot, toen ik alleen richting de Pub liep. Toen ik binnen kwam en niemand zag zitten, wilde ik me het liefst omdraaien en weer terug naar mijn kamer, maar ik ben verder gelopen en om de hoek zaten alle mensen die ik ook kende! En het werd een geweldige avond!!!
Verder gaat alles prima en geniet ik van alles wat me overkomt. Ik vind het heel leuk om tijdens het hardlopen alle straatjes te verkennen en op een terrasje te gaan zitten en met iedereen te praten. Het weer is vre-se-lijk, maar ik hoop dat het beter wordt (foto's volgen als ik in juni aan het strand lig ;) )
Al vind ik dit 'because I'm happy' gevoel heerlijk en kan ik nog een aantal uur zo blijven liggen, ik heb morgen mijn laatste stagedag en wil fit zijn. Daarom doe ik mijn ogen nu toch even dicht en probeer ik ondanks al mijn gevoelens die door mijn hele lichaam sjeezen in slaap te vallen.
A plus tard!
Naomi xxx
-
14 Februari 2014 - 08:43
Mandy:
Blij om te horen dat je mijn kaartje leuk vond! You're welcome girl! xxxxxxx -
14 Februari 2014 - 08:55
Carmen:
Klinkt hartstikke goed meid! Fijn dat het zo goed gaat,dikke knuffel -
14 Februari 2014 - 16:22
Wineke:
fijn dat het zo goed met je gaat naoom.
Kus mamsie -
14 Februari 2014 - 19:40
Maik:
Leuk en eerlijk stukje! Veel plezier vanavond! -
14 Februari 2014 - 21:07
Elly:
Ha Naomi,
dat klinkt allemaal goed, fijn hoor dat je n because I'm happy stukje kunt schrijven.
Go on!
-
16 Februari 2014 - 14:30
Papa:
Je verhaal heet "Bonne nuit!". De Fransen zeggen ook wel "Faire la beau reve", (ik weet niet of ik het helemaal goed schrijf hoor). Vrij vertaald betekent dit zoiets als: "Maak mooie dromen" Niet zo heel lastig als je zoveel mooie 'geluksmomenten' beleeft.
Ik zou er nog een woordje aan willen toevoegen: "Maak mooie dromen WAAR!" We wensen je natuurlijk dat je tijdens je Franse avontuur in La Rochelle je mooie droom waarmaakt, laat uitkomen.
Jou kennende gaat je dat zeker lukken. Liefs van papa -
16 Februari 2014 - 22:54
Janine:
Ha Naomi, wat fijn dat niet alleen wat komt halen maar ook wat kunt 'brengen' op de Franse basisschool. Dat geeft energie, net als het hardlopen en nieuwe vriendschappen! Liefs van ons, Janine -
19 Februari 2014 - 08:50
Marja Scholtens:
Hoi Naomi,
Wat een mooi stukje om te lezen.
Hou vast dat blijdschapsgevoel!!!
Liefs uit Deventer
-
20 Februari 2014 - 20:00
Ellen:
Hoi Naomi,
Fijn dat je het naar je het naar je zin hebt. Goed dat je zoveel onderneemt en overal op afstapt. Is niet altijd makkelijk , maar toch. Een soort spreuk waar ik veel aan denk is de volgende:
Dare est temporairement perdre du terrain sous vos pieds, mais n'osent pas est de se perdre.
Hopelijk heeft de vertaalcomputer het goed vertaald!!!!
Groetjes,
Ellen.
-
07 Maart 2014 - 09:33
Marjolein:
meisje, meisje, nu een hele grote meid
Ik heb nu je vierde reis verslag gelezen en ik geniet van je schrijf kunsten. Ik heb al tegen je vader gezegd, volgens mij loopt zij haar roeping mis en hij kan trots op jouw zijn. Dus mocht je ooit in de toekomst een nieuwe uitdaging nodig hebben dan is kinderboekenschrijfster wel wat voor jou.
Niettemin bedacht ik mij, laat ik eens niet alleen genieten maar ook eens reageren. En zoals ik al schreef....een hele grote meid! Want natuurlijk is het logisch dat je in onbekende situaties de nodige schroom hebt, maar desondanks stap je er toch met moed er op af. Hartstikke goed en houden zo.
Want weet je... uiteindelijk leer je daar het meest van.
Ik wens je daar nog een hele fijne tijd toe en denk eraan.... blijf genieten. Maar vooral...geniet van het leren.
lieve groet
Marjolein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
